Lubię oglądać komedie radzieckie. Przypominają mi czasy Związku Radzieckiego, życia w innej epoce i chciałbym, aby dzisiejsze pokolenie mogło zobaczyć, jak kiedyś żyli inni.
Kolejną komedią z lat siedemdziesiątych jest film pod tytułem „Afonia” (w oryginale rosyjskim: „Афоня”). Film w reżyserii Georgija Danielli przedstawia losy Afonii (skrót od imienia rosyjskiego – „Афанасий” ), lekkoducha – żyjącego dniem dzisiejszym hydraulika, który lubi swoją pracę, ale do życia podchodzi z dozą humoru, nie myśląc o dniu jutrzejszym. Najważniejsze to jak zarobić, aby starczyło na hulaszczy tryb życia, na alkohol. Nie wzbrania się od brania drobnych kwot pieniędzy za usunięcie awarii u mieszkańców bloku, nawet za drobną niby zagraniczną uszczelkę.
Z tego powodu po kolejnej imprezie alkoholowej w „piwnuszce” odchodzi od niego partnerka życiowa, a w jej miejsce zamieszkuje u Afonii nowy przyjaciel Kola (w tej roli – doskonały aktor radziecki Jewgienij Leonow). Kola nic sobie nie robi z kolejnych problemów w życiu prywatnym i w życiu zawodowym. Na kolejne raporty z milicji, dotyczące jego zachowania w różnych miejscach, nie zwraca uwagi, traktuje je jako kolejne śmieszne historie, mimo, że jego zachowanie jest każdorazowo omawiane na zebraniach roboczych w przedsiębiorstwie, w którym pracuje.
Na swojej drodze spotyka młodziutką Katię – pielęgniarkę, której nie traktuje na początku zbyt poważnie, gdyż jej młodzieńcza miłość do niego nie interesuje go. Afonia jest zakochany w innej kobiecie, która jest jednak dla niego niedostępna, gdyż jest osobą z innych sfer, obracająca się w innym towarzystwie, a on zaś jest prostym hydraulikiem.
Dopiero wyjazd Afonii na wieś zmienia jego podejście do życia, inaczej patrzy na otaczający go świat.
Uważam, że film ten warto zobaczyć, nawet z uwagi na doskonała grę Leonida Kurawlowa (Afonii).